Eric Abrahamson zegt in zijn boek ‘A Perfect Mess’ dat je aan een rommelig bureau beter werkt dan aan een opgeruimde tafel. Dat zit zo: volgens Abrahamsom kom je tijdens de zoektocht naar een document vaak een ander document tegen dat je een briljant idee oplevert.
Abrahamson zet je aan het denken omdat hij iets anders beweert dan je verwacht. Maar hoe komt hij tot die bewering? Kan het zijn dat Abrahamson zijn eigen voorkeursstijl als uitgangspunt heeft genomen en op zoek is gegaan naar informatie die zijn stelling onderschrijft?
Er zit een kern van waarheid in zijn verhaal: als je even afgeleid bent, krijg je soms een geweldige ingeving. Vraag je alleen af of je vaker briljante ideeën nodig hebt, of gewoon de papieren die je zoekt.