Over Martine

Deze auteur heeft nog geen informatie verstrekt.
So far Martine has created 78 blog entries.

Deze gewoonte is met geen mogelijkheid te doorbreken

Mijn zoon heeft een hoek van de tafel geclaimd. Al sinds de zomer gooit hij hier zijn petje en zijn zonnebril neer. Tot vorige week lagen er ook papieren van de NS, de bank en de studiefinanciering, tot ik hem verzocht die elders op te bergen. Het is nieuw gedrag dat hij helaas heeft gekopieerd van zijn ouders. Want aan de overkant van de tafel heeft mijn vriend zijn eigen aflegplek waar de spullen zich ophopen. Een boek over datamanagement, een folder, papieren en een bonnetje. Op slechte dagen schuift hij er zijn laptop onder. En ik doe vrolijk mee. Op mijn hoekje liggen vooral kranten, tijdschriften en boodschappenbriefjes in de maak. Alleen onze oudste zoon heeft de tafelindeling niet begrepen. Zijn post laat hij liggen waar hij die geopend heeft. Soms verzamel ik zijn paperassen en leg ze... op het enige lege hoekje van de tafel wat nog over is! Natuurlijk probeer ik af en toen korte metten te maken met die magneetplekken, zoals ze in organizersjargon ook wel worden genoemd. Ik gooi naar eigen inzicht weg, ruim wat op, orden de resterende aanwas in categorieën en/of eigenaar en maan gezinsleden tot opruimen. Het mag niet baten, want binnen een dag begint het tafereel [...]

Deze gewoonte is met geen mogelijkheid te doorbreken2022-10-23T11:48:26+02:00

Belevenissen maken blijer dan spullen

Onlangs was ik op de Markerwadden. Toen ik op de basisschool zat, was dit nog de Markerwaard-to-be. In rap tempo was ons land destijds bezig het verzoete IJsselmeer droog te leggen: een historische tijd waarover de meester zo smakelijk vertelde dat ik me nu nog altijd Cornelis Lely en zijn verre voorloper Leeghwater herinner. Uiteindelijk werd het Markermeer toch niet ingepolderd. Maar in de door mensenhanden geschapen nieuwe natuur wilde het met de waterkwaliteit niet vlotten: te veel slib, te lage ecologische kwaliteit om maar iets te noemen. Met de aanleg van de Markerwadden hoopt Natuurmonumenten nu de vis- en vogelstand te verbeteren. Het eerste eiland werd opgespoten in 2016, inmiddels ligt er een mini-archipel compleet met bezoekerscentrum. Een reisje naar deze plek leek een goed verjaardagscadeau voor onze vogelminnende zus! Ik beschrijf dit zo uitvoerig omdat dit uitje met Fogol excursies een sneloplader van heb-ik-jou-daar bleek. Alles zat mee. We hadden goede zin, het weer was perfect, de wind stond goed, de excursieleidster was deskundig en de vogels lieten zich gewillig spotten: van baardmannetje tot reuzenstern en van ijsvogel tot sneeuwgors. Voor amper meer dan vijftig euro de vrouw hadden we niet alleen een fijne dag, maar ook een prachtige belevenis die we meteen na thuiskomst al gingen herbeleven door erover te vertellen aan anderen, foto's te delen enzovoort. Een heel [...]

Belevenissen maken blijer dan spullen2022-10-23T11:43:56+02:00

Perfectie in je kruidenla

Misschien moet ik toch een ander beroep kiezen. Dit weekend keek ik een paar afleveringen van de nieuwe Netflixserie 'The Home Edit'. Twee Amerikaanse organizers toveren daarin kledingkasten, garages en keukens om tot Instagram-waardige ruimtes. Clea en Joanne zijn twee leuke, vrolijke meiden die hun marketing perfect voor elkaar hebben. Ze verkopen niet alleen een dienst, maar ook bijpassende producten en de belofte dat je van hun aanpak ontzettend gelukkig wordt. En dat is precies waar hun klanten naar op zoek zijn, getuige de gilletjes en kirretjes waarmee elke aflevering gepaard gaat. Ik zette mijn geluid zachter. In Amerika werken organizers zelfstandig, en niet samen met de klant zoals in Nederland. The Home Edit belooft dus elke aflevering twee metamorfoses, compleet met identieke kledinghangers, doorzichtige bakjes, tashouders, poefjes en andere stijlvolle accessoires. Want: het oog wil ook wat. Het was dan ook prachtig om naar te kijken, en even smachtte ik ook naar zo'n huis vol mandjes, houders, labels, kleuren en design. Maar die avond tijdens het koken kwam ik, kijkend in mijn kruidenla, met een dreun terug op aarde. Wat was ik tevreden met dit rommelige laatje met soms labelloze potjes in verschillende vormen en hoogtes. Mijn kruiden waren [...]

Perfectie in je kruidenla2021-11-22T14:40:01+01:00

Een handig knopje in Outlook

Mijn klanten zijn vaak een beetje nieuwsgierig naar elkaar. Ze monsteren mijn reactie als ik een eerste analyse doe van hun mailbox. Hoe erg zou het zijn, schrikt ze? Meestal niet, maar als iemand zegt nog mails uit 1995 te hebben, ben ik toch wel een beetje verbaasd. 'Ik gooi ook wel dingen weg hoor,' zegt de klant in kwestie als hij mijn blik ziet. Gelukkig, want al die mails samen zorgen voor heel wat uitstoot (zie ook Alle bitjes helpen). Waarom zou je mails eigenlijk archiveren? De meeste klanten antwoorden hierop dat ze het een prettige gedachte vinden dat iets niet weg is. Met als gevolg dat ze zonder nadenken ook berichten opslaan zonder archiveerwaarde, denk aan 'Staat genoteerd,' en 'Jij ook fijne vakantie.' Archiveer dus alleen berichten waarvan je vermoed dat je ze misschien nog eens wilt raadplegen. Gaat het je vooral om de bijlage, sla dit dan in je documenten op en gooi de mail zelf weg. Maakt jouw organisatie gebruik van een samenwerkingsplatform, denk dan helemaal goed na voor je dingen bewaart en hóé. Deze digitale deelplekken (Sharepoint is een voorbeeld) zijn juist bedoeld om doublures en het rondpompen van informatie te voorkomen. Het andere uiterste wat ik vaak tegenkom is helemaal niet archiveren. In zulke mailboxen staan met [...]

Een handig knopje in Outlook2022-10-23T11:37:33+02:00

Tik Tik Tik

Gelukkig, het weer is omgeslagen. Door inspannende activiteiten vroeg op de dag te plannen en verder heel rustig aan te doen, ben ik de warme weken doorgekomen. Toch heb ik figuurlijk gezien niet stil gezeten, want ik had een groot project onderhanden. Een kleine twintig maanden geleden heb ik ook al eens peentjes zitten zweten op een vergelijkbare klus. Toen werd mijn oudste zoon 18, en nu krijgt de jongste ook een fotoboek van zijn jeugd.In dit blogje vertel ik hoe ik die schrikbarende hoeveelheid foto's destijds te lijf ben gegaan. Met de inzichten van toen doe ik nu mijn voordeel. Verder gebruik ik de Pomodorotechniek. Die is perfect geschikt om zo'n groot project in stukjes te hakken. De naam 'pomodoro' verwijst naar de bekende kookwekker in de vorm van een tomaat. Het idee is dat je telkens 25 minuten aan een taak werkt en vervolgens 5 minuutjes pauze neemt. Na vier pomodoro's heb je er bijna twee uur op zitten en neem je een langere pauze. De techniek werkt goed om een beginnetje te maken met iets waar je tegenop ziet, en zo gebruik ik 'm zelf meestal. Als de kop eraf is, heb ik de wekker niet meer nodig. Maar er zit meer vlees aan die tomaat, als ik bedenker Francesco Cirillo mag geloven. Op zijn website geeft hij hoog op [...]

Tik Tik Tik2022-10-23T11:30:11+02:00

Gedijen zonder deadlines

Het is rustig. Vakantie heb ik nog niet, maar nu er weer een studiestuk achter me ligt, heeft zich wel een kalmer gevoel van me meester gemaakt, waar ik bewust ruimte aan wil geven. Dat is niet gemakkelijk, want ik heb wel degelijk het een en ander te doen. Daarom zoek ik naar een balans tussen veel 'weinig doen' en weinig 'veel doen'. Dat kan goed: 's zomers zijn er doorgaans weinig afspraken, maar enkele klanten en geen trainingen. Kortom: ik heb een amorfe massa tijd tot mijn beschikking die ik naar eigen inzicht mag indelen. Gedijen zonder deadlines is de klus. Tot mijn ergernis vind ik het namelijk verrassend lastig om de tijd goed te gebruiken. De paar taken die ik mezelf per dag opleg, komen traag en pas na veel aanloopjes tot wording. Het is een typisch geval van de eerste wet van Parkinson, die maakt dat ik geen zee van vrije tijd heb, maar een plasje. Zo moet het de afgelopen tijd veel thuiswerkers zijn vergaan: zonder pauzes, verplaatsingen en lunchmomenten en met een veel legere agenda dan normaal is het duizend keer lastiger om productief te zijn. (Er waren natuurlijk ook veel dappere zorgers en noeste [...]

Gedijen zonder deadlines2022-08-22T15:51:32+02:00

Leidinggevende heeft nog veel te doen

De scriptie is af. Maandenlang heb ik me vastgebeten in zogeheten burn-outpreventie gedrag. Proactief gedrag van werknemers met burn-outklachten op zoek naar sociale steun van de leidinggevende. Een kwalitatief onderzoek naar wat mensen zelf doen als ze merken dat het niet goed gaat. Dat onderzoek maakt deel uit van een veel groter promotie-onderzoek naar het gebruik van hulpbronnen bij burn-outklachten. De 'hulpbronnen-theorie' wil dat mensen die ervaren dat hun welbevinden afkalft, proberen daar iets aan te doen. Dat is logisch: als je ergens last van hebt, zoek je manieren om daarmee om te gaan. Ondanks alle aandacht voor burn-outpreventie was echter nooit goed in kaart gebracht wat gestreste werknemers in zo'n geval uit zichzelf doen. Mijn onderzoek geeft aan dat twee derde van de werknemers met burn-outklachten daarvan proactief gewag maakt bij de leidinggevende. In bedekte termen of, als daar geen gehoor op komt, door heel stevig grenzen te stellen. Het water staat dan soms al aan de lippen. Dat zou ik als organisatie van harte toejuichen, want een leidinggevende kan pas helpen als duidelijk is wie die hulp nodig heeft. Zeker nu hij (of zij) doordat mensen vaak  thuiswerken veel minder feeling heeft met hoe druk die medewerker nu [...]

Leidinggevende heeft nog veel te doen2022-05-30T12:16:10+02:00

Zelfdiscipline

Yes! Weer een deadline gehaald! Versie 8 van mijn thesis zoeft door de kabel. Al sinds afgelopen najaar werk ik gestaag aan een scriptie die mij m'n bachelordiploma op moet leveren. Het eindwerkstuk is de kroon op de studie aan de Open Universiteit die ik precies negen jaar en acht dagen geleden ben begonnen. In eerste instantie zonder vastomlijnd plan: gewoon uit interesse. Module na module volgde en zo harkte ik jaar in jaar uit steeds meer EC-punten binnen. Twee jaar geleden besloot ik het karwei helemaal af te maken. Veel mensen veronderstellen dat zo'n studie enorm veel zelfdiscipline kost, en toegegeven: op tentamens en werkstukken heb ik zitten zweten. Toch was ik over het algemeen niet extreem gemotiveerd of vastberaden, en ik zou mezelf ook zeker niet als studiebol willen omschrijven. Hoe ik het dan al die tijd heb volgehouden? Simpel: door ervoor te gaan zitten. Na een aantal jaar had ik een vast ritme ontwikkeld. Elke zaterdag en zondag toog ik met een kopje thee heel vroeg aan de studie. Kwestie van aan mijn bureau gaan zitten met studiemateriaal voor mijn neus. Dat hield ik - met pauzes - vol tot het middaguur en tegen het einde van [...]

Zelfdiscipline2021-03-08T12:18:15+01:00

Luizenproblemen (coronaweek 10)

Mijn moeder had ze als eerste ontdekt. Tijdens een bezoekje wees ze me op haar aangetaste kardinaalsmuts. De struik zat onder de zwarte luis en zag er beroerd uit. Dat wordt niks meer, constateerde ze spijtig. Thuis ging ik meteen naar mijn eigen kardinaalsmuts kijken. Een echte familieplant! Twee decennia geleden gaf mijn schoonvader mijn vader een stekje. In de zomer van 2016 kreeg ik daar van mijn vader weer een zaailing van. Hij vertelde me er het verhaal bij en groef het plantje van een halve meter hoog voor me uit. In mijn tuin is de kardinaalsmuts na de dood van mijn vader tot wasdom gekomen en hij zit boordevol knoppen. Ook hier heeft de zwarte luis zich gevestigd, ontdek ik. Blaadje voor blaadje zoek ik de beestjes op en veeg ze weg, dag na dag, tot het niet meer nodig is. De kardinaalsmuts blijft gezond, maar even verderop staat de roos en die is ontsnapt aan de aandacht. Bladluis heeft zich tegoed gedaan aan de verse jonge blaadjes en knopjes. Ik snoei de roos helemaal in het verkeerde jaargetijde terug, op hoop van zegen. Ondertussen heeft zich langs de muur van de tuin een ramp voltrokken. De gele [...]

Luizenproblemen (coronaweek 10)2020-08-09T13:54:15+02:00

Dwalen (coronaweek 9)

Dat was lang geleden. Ik was op de fiets gestapt om een paar kleine boodschappen te doen. Terwijl ik zonder veel gedachten van A naar B naar C trapte, merkte ik ineens dat mijn brein aan het dwalen was langs de aandachtsgebieden van die dag. Een heldere ingeving lag aan het randje van mijn bewustzijn zonder dat ik er ook maar iets voor hoefde te doen. Ach ja, dat had ik vroeger vaak, dat vrije, moeiteloze associëren. Maar de laatste tijd niet meer. Het leek eeuwen geleden dat mijn default mode network - zoals neuropsychologen het brein in rusttoestand ook wel noemen - het stuur even van me over had kunnen nemen. Wat had ik mijn brein de laatste tijd eigenlijk weinig zijn (of haar gang) laten gaan! Niet omdat ik het drukker had dan anders. Nee, ik had het anders druk. De coronacrisis was daar debet aan. Door het ontbreken van functionele verplaatsingen (de talrijke auto-trein-fietstochtjes van huis naar klant en klant naar huis) ontbrak ook de ruimte voor dagdromerij en de talrijke creatieve invallen die daarmee doorgaans gepaard gingen. En hoewel ik na de lockdown braaf was blijven hardlopen, kwam er van andere vormen van beweging minder terecht. Daardoor [...]

Dwalen (coronaweek 9)2020-08-09T13:49:22+02:00
Ga naar de bovenkant