Martine maakt de balans op

Tien jaar geleden diende ik rond deze tijd mijn ontslag in. Wat was ik trots dat ik inmiddels kon bestaan van mijn inkomsten als professional organizer! Ik dacht dat ik alleen nog maar een beetje meer ervaren moest worden. Dat was behoorlijk naïef van me. In die tijd telde de beroepsvereniging nauwelijks 80 leden, en keer op keer moest ik uitleggen wat een professional organizer nou eigenlijk deed. Zelf wist ik het ook amper. Oké, ik had een praktische inslag en een natuurlijke belangstelling om te ordenen. Alles wat ik verder deed was naast mijn klant zitten, vragen stellen, wat tips geven en sturen op beslissingen. Het leek weinig, maar het was niet niets. In mijn eerste referentie stond: ‘Als jij even de kamer uit was, stagneerde het opruimproces direct.’ Niet lang daarna werd duidelijk dat ik het allemaal toch wat optimistisch had ingeschat. Er was veel schaamte. Mensen vonden het duur. Ik liet folders maken, kaartjes drukken, liep netwerken af… maar veel werk kwam er niet uit. Om naamsbekendheid te verwerven begon ik met het schrijven van de Timemanagementkalender. En om rond te komen, kluste ik er in mijn oude vak bij als communicatietrainer. Totdat de crisis uitbrak en [...]

Martine maakt de balans op2022-07-08T08:26:35+02:00

Kiekjescrisis

Na elk uitje en elke vakantie beland ik in een kiekjescrisis. Want niet alleen ik, ook anderen maken foto's van leuke momenten. Als organizer breng ik daar het liefst zo snel mogelijk orde in aan. Maar wat een werk is dat! Dat moest sneller, slimmer en bovenal met leuker kunnen, vond ik. En dankzij nieuwe technologie kan dat gelukkig ook. Dit is mijn methode: Ik maak per gebeurtenis een mapje met naam en jaartal: 'Strand juni 2014' of 'Werk in de tuin' 50% van alle foto's gooi ik direct weg. 100-200 foto's van een vakantie is meer dan genoeg. Sturen anderen mij linkjes, of foto's via Wetransfer? Ik bewaar slechts een enkele om mijn verzameling te completeren. Zeg nou zelf: in hoeveel poses wil je jezelf terugzien? Ik ben maar een hobbyist, dus zware foto's verklein ik. Dat kan in één klap met FastStone Photo Resizer. Zo worden je foto's een stuk makkelijker te bewerken. Zelf gebruik ik alleen de functie 'resize', maar je kunt er nog veel meer mee. Als ik al die stappen heb gezet, begint het leuke werk: een filmpje maken van je foto's met bijvoorbeeld de editor van YouTube of (nog makkelijker) Windows Movie Maker. Hier [...]

Kiekjescrisis2019-01-24T15:51:34+01:00

Een kwestie van principes

Voor sommigen heeft het woord 'principe' een negatieve bijklank. Die persoon is inflexibel, denken we dan. Of 'goh, wat lastig, zo'n principiële gast.' Maar onder ons oordeel zit ook een stukje afgunst. Principieel zijn is niet altijd makkelijk. Het vraagt dat je sterk in je schoenen staat. Je voelt wel dat principes op het vlak van timemanagement best zinvol kunnen zijn! Het prettige van principes is dat je er niet over na hoeft te denken. Je eet bijvoorbeeld principieel geen vlees. Je geeft niet, of juist wel aan liefdadigheid. Zulke afspraken met jezelf maken beslissen makkelijker. Een principe is immers een gewoonte! Principes zijn persoonlijk, maar voor het stellen van prioriteiten op je werk zijn dit heel bruikbare: > Ik beslis pas als ik alle werkzaamheden in beeld heb. Niet zomaar beginnen, eerst nadenken dus. > Ik wil bij elke taak het tijdpad weten. Zonder planning kan ik de prioriteit niet bepalen. > Ik geef voorrang aan mijn eigen werk, hoe graag ik andere mensen ook help. Het mooie is: een goed principe voel je tot in je tenen en is zo evident dat opvolgen een makkie is. Je hebt vast zelf ook principes. Maak ze eens expliciet!

Een kwestie van principes2019-01-24T15:50:09+01:00

Organizer verdient zich terug

Het effect van werkplekcoaching is goed voelbaar, maar moeilijk meetbaar. Een paar jaar geleden heb ik daarom samen met een van mijn klanten meegewerkt aan een onderzoek van TNO naar de kosteneffectiviteit van werkplekcoaching, in opdracht van de beroepsvereniging van professional organizers, de NBPO. In onze business case bleek de terugverdientijd van een dagdeel begeleiding slechts drie maanden te zijn! Bijvoorbeeld omdat de organisatie met evenveel medewerkers meer werk aan kon, uitval werd voorkomen of het welzijn van werknemers toenam. Hoewel het nog steeds om schattingen gaat, ben ik trots op deze resultaten. Inmiddels zijn ze gepubliceerd op onder andere Managementonline.nl. Ook Ben Tiggelaar schreef in de Intermediair over zijn ervaringen met mij. Nog weer later deed de beroepsvereniging een eigen kleinschalig onderzoek naar effectiviteit. Opnieuw werkte een grote groep van mijn klanten hieraan mee en ook dit onderzoek was positief. Kortom, werkplekcoaching is een interessant alternatief voor een timemanagementtraining. Het verdient een plek in de kaartenbak van elk HR-professional. Werkdrukpreventie in één dagdeel: het kán.

Organizer verdient zich terug2019-01-24T16:00:55+01:00

Nee-zeggen: zwaar overschat

'Als ik beter nee kon zeggen, had ik het niet zo druk’, denken veel mensen. Maar dat ligt veel genuanceerder. Nee of ja zeggen gebeurt vaak in een splitseconde, vooral bij een mondeling verzoek. Je houdt er een naar gevoel aan over omdat je je voor het blok gezet voelt. Het intrigeert me dan ook dat juist 'nee-zeggen' op zo'n voetstuk wordt gehesen. Het is een zwaar overschatte timemanagementtechniek, vind ik. In de praktijk krijgen veel mensen het ook nauwelijks over hun lippen. Dat is ook weer een beetje raar. Zou je bewust voor- en nadelen kunnen afwegen, dan voel je je minder slachtoffer van de situatie. Dan komt je antwoord, wat het ook is, veel gemakkelijker. Voor een bewust antwoord heb je nodig: > inzicht in je werklast: heb ik tijd voor een klus erbij? Wanneer dan? > informatie: wat wordt er precies van mij verwacht, hoeveel tijd en energie is hiermee gemoeid? > bedenktijd: heb ik hiervoor een bewuste keus gemaakt, past het in mijn takenpakket? > zelfkennis: reageer ik vanuit mijn vrije wil of omdat ik vast zit in bepaalde patronen? Word ik blij van zulke taken? > gezond verstand: kan ik mijn besluit aan mezelf verkopen? [...]

Nee-zeggen: zwaar overschat2019-01-24T14:43:34+01:00

Je wil hangt aan de kapstok

Sommige mensen denken dat, als je iets maar graag genoeg wilt, het universum ervoor zorgt dat je wensen worden vervuld. In toevallige meevallers zien ze het bewijs voor die stelling. Voor de dagdagelijkse taken helpt zo'n overtuiging niet. Vooral verplichtingen die van buitenaf zijn opgelegd, vinden we een zware dobber. Let maar op: doelen waarvoor je intrinsiek (van binnenuit) gemotiveerd bent, gaan je stukken beter af dan doelen die je niet zo na aan het hart liggen, bijvoorbeeld omdat je vindt dat het hoort. Verantwoord gedrag vereist dat we spontane, ongewenste gedragingen onderdrukken om ons doel te bereiken. En dat is enorm vermoeiend en vaak niet zo succesvol als je een doel als een vervelende verplichting ervaart. Hoe vergroot je de kans om je doelen te bereiken? Maak lol tijdens het doen van die geestdodende taakjes. Zet een leuk luisterboek op terwijl je schoonmaakt, laat muziek uit de speakers knallen, denk aan leuke dingen. Als je een positief gevoel ervaart bij het doen van verplichtingen, gaat het je gemakkelijker af. Kijk hoe je omgeving kan helpen het gewenste gedrag uit te lokken. Een leeg bureau helpt om aan het werk te gaan. Het werk pontificaal op je toetsenbord leggen voorkomt [...]

Je wil hangt aan de kapstok2019-01-24T14:04:57+01:00

Een beetje gemeen

Laatst overkwam het me weer eens. “Jij bent gemeen!” zei mijn klant. Nu klinkt dat misschien niet zo aardig, maar mijn hart maakt een klein sprongetje als iemand mij, temidden van de stapels papieren, zoiets toevoegt. Ik weet namelijk iets wat hij nog niet weet, namelijk dat we nu écht resultaat gaan boeken. Ken je de uitdrukking: ‘Rommel is het zichtbare resultaat van uitgestelde beslissingen?’ Ik weet niet wie het gezegd heeft, maar het klopt als een bus. In het geval van deze klant ging het om een enorme kartonnen doos vol mappen en ingebonden stukken uit zijn oude werkkamer. ‘Dat doe ik zelf nog wel eens,’ zei hij toen ik ernaar keek. Maar daar trapte ik niet in. ‘Je krijgt vijf minuten om die doos uit te zoeken,’ zei ik streng. Dat was het 'Jij-bent-gemeen-moment'! Dit is waarom het werkt: > het verrassingseffect. Mijn klant was zo overrompeld dat het niet hem op kwam om te weigeren. > de redelijkheid. Hij wist best dat die doos er anders nog weken zou staan... > de scherpe tijd. Die suggereerde crisis, en adrenaline deed de rest. > mijn aanwezigheid. Daardoor lukte het om deze vervelende klus tot een einde te brengen. [...]

Een beetje gemeen2019-01-24T16:13:23+01:00

Waarom ordenen zinvol is

Een tijdje geleden was ik bij een vriendin op bezoek die altijd veel spullen kwijt is. Voor de grap keek ik eens in de la onder haar inductiekookplaat: naast blikken, potten en pakken zag ik ook minstens acht pakjes servetten, dompelkaarsen, een afwaskwast, een set glazen schaaltjes en een slacentrifuge. Waarom kwam die la zo chaotisch op mij over? Dat komt omdat ik verbanden zoek tussen de items die erin liggen. Mijn vriendin niet, die zocht gewoon ruimte om haar spullen op te bergen. Maar op het moment dat ze iets wilde vinden, werd het lastig... Dit zijn een paar tips om beter te ordenen: - Berg op met de intentie iets terug te kunnen vinden.'Dumpen' is dan  uit den boze, hoe verleidelijk het ook is. - Zoek naar vergelijkbare categorieen. Een slacentrifuge schaar ik onder de categorie 'keukenmachines' en de dompelkaarsen en de servetjes onder de categorie 'sfeermakers'. - Kies een opbergplek die overeenkomt met de gebruiksfrequentie.  De slacentrifuge bleek veelvuldig te worden gebruikt. Die plek onder handbereik was dus zo gek nog niet. - Berg de spullen op in de 'zone' waar je ze gebruikt. De afwas- kwasten verwacht je dan eerder onder aanrecht. - Zorg dat je [...]

Waarom ordenen zinvol is2019-01-24T16:05:15+01:00
Ga naar de bovenkant