Ken je de stelling dat werk net zo lang duurt als er tijd voor beschikbaar is? De Britse professor Parkinson ontdekte dat principe door het ambtelijk apparaat van het Britse Rijk te bestuderen. Terwijl er in oorlogstijd snel gehandeld werd, nam in vredestijd de doorlooptijd van het werk fors toe. En dat terwijl de omvang van het Britse Rijk juist afnam.
Het ging daarbij niet alleen om de duur van het werk, maar ook om de mankracht. Er waren voortdurend meer mensen nodig om hetzelfde werk te doen. Parkinson constateerde dat men elkaar én zichzelf steeds meer werk verschafte. Zijn stelregel: work expands to fill the time available for its completion. We noemen dit ook wel de eerste wet van Parkinson. De professor voorspelde zelfs dat in een bureaucratie het werk met 5-7% per jaar zou toenemen. Hier vind je een aantal voorbeelden die zijn stelling onderbouwen.