Het is rustig. Vakantie heb ik nog niet, maar nu er weer een studiestuk achter me ligt, heeft zich wel een kalmer gevoel van me meester gemaakt, waar ik bewust ruimte aan wil geven. Dat is niet gemakkelijk, want ik heb wel degelijk het een en ander te doen. Daarom zoek ik naar een balans tussen veel ‘weinig doen’ en weinig ‘veel doen’.

Dat kan goed: ’s zomers zijn er doorgaans weinig afspraken, maar enkele klanten en geen trainingen. Kortom: ik heb een amorfe massa tijd tot mijn beschikking die ik naar eigen inzicht mag indelen.

Gedijen zonder deadlines is de klus.

gedijen zonder deadlineTot mijn ergernis vind ik het namelijk verrassend lastig om de tijd goed te gebruiken. De paar taken die ik mezelf per dag opleg, komen traag en pas na veel aanloopjes tot wording. Het is een typisch geval van de eerste wet van Parkinson, die maakt dat ik geen zee van vrije tijd heb, maar een plasje.

Zo moet het de afgelopen tijd veel thuiswerkers zijn vergaan: zonder pauzes, verplaatsingen en lunchmomenten en met een veel legere agenda dan normaal is het duizend keer lastiger om productief te zijn. (Er waren natuurlijk ook veel dappere zorgers en noeste loonslaven die het ongenadig druk hadden of die naast zichzelf ook hun kinderen aan het werk moesten houden, maar over hen heb ik het nu even niet. Zij hadden ten minste adrenaline.)

Tja, wat heeft ‘mijn soort mensen’ nodig om leegloop en klaploop te voorkomen? Het antwoord is: structuur. Ja, middenin mijn semi-zomerreces grijp ik naar ritme en regelmaat om gevoelens van onuitsprekelijke sloomheid te voorkomen en te organiseren dat er toch iets uit mijn handen komt, zonder dat ik uren gapend naar mijn scherm zit te staren.

Na even experimenteren kom ik op een werkdag van vier uur in plaats van acht en werk ik ’s middags in plaats van ’s ochtends. Veel meer invulling is niet eens nodig, maar het helpt, want met het verglijden van de fijne ochtend komt net dat beetje urgentie boven waarmee ik in de middag dan toch iets doe: deze Tip schrijven bijvoorbeeld.

Kom jij ook moeilijk tot daden, probeer het dan ook eens:

Geef wat structuur aan je dag     

Misschien begin je je dag met een wandeling of een meditatiemoment, spreek je met een collega een dagstart af of doe je elke dag een achterstallige poetsklus. Kijk wat er nu ontbreekt en bedenk waardoor je je beter zou voelen. Alleen al erover nadenken helpt.

Nog een tip lezen? Browse verder op de site of bestel Het ABC van plannen, organiseren en optimaliseren.