Als je weet wat er mankeert, wat je daaraan moet doen, hoeveel tijd dat vergt en welke ‘materialen’ je erbij nodig hebt, dan kun je uitrekenen wat iets kost. En als nou iedereen dat doet, dan komt er marktwerking tot stand, gaat de efficiency omhoog en de kosten omlaag.
Dat was althans de gedachte achter de introductie van DBC’s (DiagnoseBehandelingCombinatie) in de zorg. Sinds 2005 wordt het ‘zorgproduct’ tegen vaste tarieven in rekening gebracht, wat transparantie zou bevorderen.
Maar DBC’s zijn omstreden. De kosten van de zorg daalden niet, integendeel. En alles registreren zorgde juist voor méér bureaucratie. Van keuzevrijheid voor de patiënt is ook geen sprake. Een goedbedoelde maar totaal mislukte poging tot efficiency helaas.