Ratrace
Stiekem verlangde ik terug naar de avondklok. Destijds had het verbod op buiten zijn mijn verlangen ernaar wakker gemaakt, zodat ik bijna dagelijks kort voor het Uur U nog even een frisse neus was wezen halen. De korte pittige wandelingetjes hadden me goed gedaan. Nu mocht alles weer, de wegen waren vol geslibd, in de winkelstraten kon je over de hoofden lopen en de enigen die zich nog druk maakten over corona waren de mensen die zich niet hadden laten vaccineren. Ik dacht terug aan de tijd dat alles eng maar ook simpel was, en kon me nu al voorstellen dat we elkaar daar ooit weemoedig verhalen over zouden vertellen. Ondertussen moest ik erkennen dat met het verdwijnen van de avondklok en het openen van de samenleving ook de minder goede gewoontes waren teruggekeerd. 's Avonds 'nog wat afmaken' en dan pas z(append) tot rust komen. Niet zelden knipte ik pas na 00:00 uur mijn lampje uit. In de wetenschap dat de uurtjes voor middernacht dubbel tellen, had ik een aanlokkelijk zitje in de slaapkamer ingericht compleet met plantje, kaarsje, boekje. Maar hoewel het geheel me vriendelijk stond aan te kijken, was het onvoldoende om het gewenste gedrag te ontlokken: [...]
