Ik was de afgelopen tijd zo goed bezig. Na de lockdown had ik me verdiept in alle online mogelijkheden tot contact. Zette per telefoon en chatdiensten de lopende coachtrajecten voort. Bouwde mijn e-learning platform uit. Organiseerde meetings en webinars voor mijn beroepsgroep en vrouwennetwerk, compleet met polls en breakout-rooms. Het klinkt geweldig proactief, maar het was ook bittere noodzaak. Van alle kanten werden trainingen geannuleerd en projecten in de pijplijn gingen niet door. Tegelijkertijd was er in mijn beroepsgroep veel behoefte aan informatie. Zo zat ik al snel te zoomen dat het een lieve lust had. Ergens in deze hectiek besloot ik een Instagram-account aan te maken. Dat kwam zo: samen met een collega organiseerde ik een webinar genaamd Groeien met Instagram. Social media is immers een voor de hand liggende manier om bij verminderd fysiek contact toch zichtbaar te blijven. Ter voorbereiding vroegen we iedereen vast een account aan te maken. Tja: toen kon ik natuurlijk niet achter blijven. Nadat ik dik twee jaar geleden stopte met Facebook en mijn Twitteraccount inmiddels ook een zieltogend bestaan leidt, had ik eerlijk gezegd weinig behoefte aan een nieuw socialmediaplatform. Zeker niet eentje gekoppeld aan Facebook. Maar wie A zegt moet ook [...]