Onlangs was ik op de Markerwadden. Toen ik op de basisschool zat, was dit nog de Markerwaard-to-be. In rap tempo was ons land destijds bezig het verzoete IJsselmeer droog te leggen: een historische tijd waarover de meester zo smakelijk vertelde dat ik me nu nog altijd Cornelis Lely en zijn verre voorloper Leeghwater herinner. Uiteindelijk werd het Markermeer toch niet ingepolderd. Maar in de door mensenhanden geschapen nieuwe natuur wilde het met de waterkwaliteit niet vlotten: te veel slib, te lage ecologische kwaliteit om maar iets te noemen. Met de aanleg van de Markerwadden hoopt Natuurmonumenten nu de vis- en vogelstand te verbeteren. Het eerste eiland werd opgespoten in 2016, inmiddels ligt er een mini-archipel compleet met bezoekerscentrum. Een reisje naar deze plek leek een goed verjaardagscadeau voor onze vogelminnende zus! Ik beschrijf dit zo uitvoerig omdat dit uitje met Fogol excursies een sneloplader van heb-ik-jou-daar bleek. Alles zat mee. We hadden goede zin, het weer was perfect, de wind stond goed, de excursieleidster was deskundig en de vogels lieten zich gewillig spotten: van baardmannetje tot reuzenstern en van ijsvogel tot sneeuwgors. Voor amper meer dan vijftig euro de vrouw hadden we niet alleen een fijne dag, maar ook een prachtige belevenis die we meteen na thuiskomst al gingen herbeleven door erover te vertellen aan anderen, foto's te delen enzovoort. Een heel [...]