De mijnheer naast me is niet de minste. Universitair geschoold. Wetenschapper. Een echte specialist in zijn vak. Alleen: met dezelfde precisie waarmee hij zijn werk doet, heeft hij geprobeerd zijn inbox te tackelen. Hij is er nog steeds niet klaar mee en beseft: zo werkt het niet. Ik tref honderden mapjes aan en overlappende methodes om belangrijke berichten in beeld te houden. Waarschuwingen dat zijn opslagruimte dreigt vol te lopen. Het is om moedeloos van te worden, want de mails blijven maar komen. Nu ben ik er. Ik laat hem eerst maar eens ervaren hoe goed de machine voor hem kan zoeken, dwars door alle bestanden heen. Mappen en submappen. Ontvangen en verzonden items. Op naam en onderwerp. Nauwkeurig archiveren is dus vrijwel overbodig. Voorzichtig stemt hij in met een algemene map ‘archief’ waar tientallen mapjes in verdwijnen. Mapjes met slechts drie mails erin. Vergeten mapjes en mapjes van oude projecten. Dat ruimt op! De resterende mappen zijn projectmappen. Ze passen netjes op het scherm en dat geeft overzicht. Nu moeten we de inbox zelf nog te lijf met maar liefst 1152 mailtjes. Wat hij meestal doet is: diep en oppervlakkig werk door elkaar. Na de eenvoudige besluiten begint hij [...]