Momenteel loop ik stage op een verpleegafdeling. Mijn taak: interventies ontwikkelen om de werkdruk te verlichten. Maar kan dat eigenlijk wel als iedereen continu een beroep doet op je tijd? Hoeveel grip heb je dan en is timemanagement überhaupt haalbaar? Dat is de grote vraag. Dit is wat ik zie. De verpleegkundigen lopen rond, druk met eigen taken. Uit observaties blijkt dat ze daarbij telkens worden onderbroken voor mededelingen, vragen en verzoeken. Dat vergroot de kans op fouten, leidt tot multitasken en het gevoel altijd bereikbaar te moeten zijn, waardoor ze weer vaker aangeklampt kunnen worden. Als onderzoeker vraag ik me natuurlijk af of alle onderbrekingen even nuttig en noodzakelijk zijn. Vooral als het andere disciplines betreft die ook iets met de patiënt van doen hebben. Er is immers een prachtig informatiesysteem in gebruik? Maar de verpleegkundigen hebben het idee dat het niet anders kan. Ze hebben de meeste kennis van de patiënt, en vinden het ook fijn om collegiaal om benaderbaar te zijn. Ze willen trouwens zelf ook graag anderen onderbreken als het zo uitkomt. Want het onderbreken werkt naar twee kanten en het is dus allesbehalve gemakkelijk om deze patronen te doorbreken. Toch ben ik ervan overtuigd dat [...]