Gelukkig, het weer is omgeslagen. Door inspannende activiteiten vroeg op de dag te plannen en verder heel rustig aan te doen, ben ik de warme weken doorgekomen. Toch heb ik figuurlijk gezien niet stil gezeten, want ik had een groot project onderhanden. Een kleine twintig maanden geleden heb ik ook al eens peentjes zitten zweten op een vergelijkbare klus. Toen werd mijn oudste zoon 18, en nu krijgt de jongste ook een fotoboek van zijn jeugd.In dit blogje vertel ik hoe ik die schrikbarende hoeveelheid foto's destijds te lijf ben gegaan. Met de inzichten van toen doe ik nu mijn voordeel. Verder gebruik ik de Pomodorotechniek. Die is perfect geschikt om zo'n groot project in stukjes te hakken. De naam 'pomodoro' verwijst naar de bekende kookwekker in de vorm van een tomaat. Het idee is dat je telkens 25 minuten aan een taak werkt en vervolgens 5 minuutjes pauze neemt. Na vier pomodoro's heb je er bijna twee uur op zitten en neem je een langere pauze. De techniek werkt goed om een beginnetje te maken met iets waar je tegenop ziet, en zo gebruik ik 'm zelf meestal. Als de kop eraf is, heb ik de wekker niet meer nodig. Maar er zit meer vlees aan die tomaat, als ik bedenker Francesco Cirillo mag geloven. Op zijn website geeft hij hoog op [...]