Zelf vind je het misschien verfrissend dat een spreker van de hak op de tak springt. Of voel je de werklust al stromen als je de stapels papier op je bureau ziet. En stoor je je er totaal niet aan dat je een berg ordners opzij moet schuiven om een stoel vrij te maken voor bezoek. Maar anderen kunnen flink last hebben van zo’n gebrek aan orde. Ze worden er nerveus van, raken erdoor afgeleid en krijgen de neiging om in te grijpen. Niet jouw probleem? Misschien, maar door je rommeligheid wek je wel de indruk dat het je allemaal boven het hoofd groeit. En waar of niet, daardoor belemmer je ook jezelf.

Roep je altijd ‘dat doe ik wel’ als je iets gevraagd wordt, lees dan nu door. Dat is namelijk heel behulpzaam van je, maar je kunt het jezelf zo wel moeilijk maken. Want wat als je in tijdnood komt? Je hoeft niet altijd ‘ja’ te zeggen. Vraag je af of het hoort bij je functie. Waarom komen ze bij jou? Is het belangrijk dat het gebeurt? Moet het nú gebeuren? Best mogelijk dat het antwoord ‘nee’ is. Vind je 'nee-zeggen' lastig, verpak het dan zodanig dat je weigering voor de ander acceptabel is. Denk bijvoorbeeld mee over een alternatieve oplossing voor de vragensteller. Of zeg wanneer het je wél uitkomt. Misschien zeg je ‘ja’, maar stel je een limiet aan de tijd dat je met het verzoek bezig bent. Een goede planning maakt duidelijk of je plaats hebt voor een extra verzoek. Het helpt jou om gemotiveerd ‘nee’ te zeggen en de ander om je beweegredenen te begrijpen.