Meestal vind ik thuiswerken heerlijk. Tussen 2008 en 2016 schreef ik samen met Leid Oudemans een reeks scheurkalenders over timemanagement. Het waren de jaren waarin thuiswerken, (eerst telewerken, later Het Nieuwe Werken genaamd), in opkomst was. Early adaptors waren er positief over: hun werk was van hogere kwaliteit en ze voelden zich productiever: op hun thuiswerkplek konden ze zich namelijk beter concentreren en sneller werken. HNW bleek niet de verkapte bezuinigingsmaatregel waar ik het concept in eerste instantie voor aan zag. Het droeg bij aan minder drukte in de steden en op de wegen en aan een betere werk-privébalans. Het bood mensen meer autonomie en het gemis aan sociale contacten bleek reuze mee te vallen. Je ging immers nog steeds af en toe naar je werk, waar je inmiddels vaak met tientallen anderen een kantoortuin moest delen. Reden te meer om elk excuus aan te grijpen om een dagje thuis te werken! Lekker rustig. Nu werkt van de complete beroepsbevolking misschien wel 2/3 thuis (pedagogische beroepen meegerekend): bijna 6,5 miljoen mensen. Alle geneugten van thuiswerken ten spijt, wanneer dit soort zaken worden opgelegd, zijn ze lang zo lollig niet meer, is mijn ervaring. En als mijn vrees gegrond is, moeten [...]