‘Waar werk weer werkbaar wordt’. Deze vreselijke alliteratie had ik in de beginjaren van mijn bedrijf als pay-off onder mijn bedrijfsnaam staan. Volgens een marketingcursus die ik had gevolgd, moest het zinnetje de essentie weergeven van wat ik te bieden had. Nou, dat was dan bij benadering wel gelukt, maar het klonk voor geen meter.

Campagnefoto OVAL Week van de WerkstressNu, een paar dagen na de Week van de werkstress, moet ik terugdenken aan die pay-off. Al sinds het begin volg ik de jaarlijkse  campagne die het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid in 2014 lanceerde om het taboe op werkstress te doorbreken en met oplossingen te komen.

Inmiddels zijn er honderden organisaties uit het bedrijfsleven betrokken en zag ik de afgelopen week op social media talloze oproepen voorbij komen om mee te doen met Masterplan maandag, Deadline dinsdag, Workout woensdag, Digital detox donderdag en Vrolijke vrijdag. De Week van de Werkstress was namelijk omgedoopt tot de Week van het Werkplezier.

Goed, ik ben duidelijk niet de enige die van allitereren houdt. Maar het punt is: helpt deze campagne? Neemt werkstress af, wordt werk weer werkbaar? Nee, realiseerde ik me tot mijn schrik, toen ik de cijfers van 2014 en nu naast elkaar legde.

  • Toen rapporteerde van de respondenten in de Nationale Enquête Arbeidsomstandigheden (NEA) 12 % burn-outklachten, nu 17,3 %.
  • Toen schatte TNO dat er 7,5 miljoen ziekteverzuimdagen door werkgerelateerde stress werden gemaakt, nu is dat opgelopen tot elf miljoen.
  • En toen maakte het bedrijfsleven hiervoor 1,8 miljard aan kosten tegen 2,8 miljard nu. De individuele schade en de maatschappelijke kosten door toegenomen gebruik van gezondheidszorg nog daargelaten.

Ik was al niet zo’n fan van de Week van de werkstress, zoals je kunt lezen in dit blogje van twee jaar geleden. Maar alles in overweging nemend, denk ik dat we er nu echt maar beter mee kunnen stoppen. Met al die oproepen tot zelfzorg lijkt de drempel om je ziek te melden lager te zijn dan ooit. Om maar niet te zwijgen over de vele kosten die er in de tussentijd óók zijn gemaakt om maatregelen ter preventie van burn-out te nemen. Dat kan niet de bedoeling zijn.

Nog steeds vind ik dat het werk werkbaar moet zijn. Maar dat kun je het beste bereiken door mensen weerbaar te maken tegen werkstress, en veerkrachtiger. Het is immers onze perceptie van wat stressvol is waar we op de lange termijn ziek van worden. Voor het gevaar waar we anno 2019 last van hebben (die intimiderende baas, de krappe deadlines of de financiële zorgen) kunnen we niet vluchten, en ertegen vechten moet je dus in, maar vooral ook mét je koppie doen.

Natuurlijk is leuk werk, lol met je collega’s, af en toe off-line zijn en een realistische werklast essentieel voor een gezonde werk-privébalans. Maar het meeste werk wat hiervoor gedaan moet worden, zit tussen onze oren. We houden er namelijk veel te veel onrealistische ideeën op na in het bepalen wat werkbaar is.

Mijn advies om je te wapenen tegen burn-outklachten is dan ook:

Pak onrealistische overtuigingen over je werklast aan  

Wanneer je het idee hebt dat je uit balans bent, kauw dan niet op het probleem, maar op de oplossing. Boor je eigen veerkracht en draagvermogen aan. En doe dat niet in stilte, maar praat erover. Ik bied je graag een luisterend oor.

Contact met Martine? Vul dit formulier in. Vaker tips ontvangen? Abonneer je op de Timemanagementtip van de week. Of lees Het ABC van plannen, organiseren en optimaliseren.