Let de komende paar dagen eens op kleine ergernissen. Op het werk: een stroeve la, een rommelig bureau, een onhandige instelling op je computer of een slecht toegankelijke kast. Privé: een fruitschaal vol rommel, rondslingerende was, een kapotte lamp of een afbladderend balkon. Maak een lijst van die onpraktische zaken en los ze op voor het einde van het jaar. Je ergeren kost veel negatieve energie. Een probleem aanpakken geeft je een kick. Waar wacht je nog op?
Een onderzoek afsluiten en het rapport inleveren: voor sommigen een moeilijk moment. Zolang je bezig bent, hebben anderen nog geen oordeel over je werk, maar als het af is, ben je overgeleverd aan hun mening! En dat kan behoorlijk stressvol zijn, vooral als je bang bent dat je niet aan de verwachtingen voldoet. Het impostor’s syndrome wordt dat ook wel eens genoemd: de angst om door de mand te vallen. Hoe ga je daar mee om? Een paar tips: houd voor ogen dat je niet voor niets deze taak hebt gekregen, dat je je uiterste best hebt gedaan, dat je trots kunt zijn op het resultaat en dat je werk van kritiek alleen maar beter wordt. Leer van je successen én je vergissingen. Ontwikkel een ‘nuttig perfectionisme’.
Eindelijk, je zit achter de computer. Je opent een nieuw document en hoopt dat de woorden vanzelf komen. De deadline voor dat rapport is immers gevaarlijk dichtbij gekomen. Maar inspiratie? Vergeet het maar! Hoe komt het toch dat we het er bij grote klussen zo vaak op aan laten komen? Is het tegenzin, moeite met plannen of de pech van een writers block op het moment suprême? Geen van alle. Een heldere, goed gestructureerde tekst schrijven zonder enige vorm van voorbereiding – dat kan bijna niemand. Bedenk dus eerst het raamwerk met daarin de elementen die aan bod moeten komen. En doe dit ruim voor de deadline in zicht komt. Eerder beginnen dus! Tien tegen één dat het uiteindelijke schrijfwerk daarna een stuk makkelijker gaat.
“Even iets aan een collega geven.” Dat is een prachtig excuus om je bureau te ontvluchten als het werk even niet wil vlotten. Je maakt aan zijn bureau een praatje over het weer en onderweg kom je langs de koffieautomaat waar nog meer collega’s staan met een werkdip. Voor je het weet is de helft van de ochtend voorbij - en dat rotrapport is nog niet af. Het is slim om soms even afstand te nemen van je werk. Maar wees je bewust van je eigen gedrag. Als je het echt druk hebt, neem jezelf dan bijvoorbeeld voor om aan je bureau te blijven zitten tot de lunch met elk uur een paar minuten pauze. Leg documenten die je moet distribueren met een geeltje erop op de hoek van de tafel. Vóór de lunchpauze maak je je rondje, breng je de papieren rond en daarna loop je in één moeite door naar de kantine. Daar kun je naar hartelust socializen.
Een kennis bellen, een Facebookpost schrijven, de schuur opruimen... Je hebt vast ook zo’n lijstje van zaken die je noodzakelijk vindt om te doen en waar je maar niet aan toe komt. Dat is inderdaad lastig, maar soms moet je jezelf even aanpakken. Geef jezelf een deadline, plan de klus in je agenda en voer hem uit. Dat zal een hele opluchting zijn! Neem je jezelf erg vaak iets voor, maar doe je het vervolgens niet, krab jezelf dan nog eens achter je oren. Hoe belangrijk vindt je dit nu écht? Misschien komt je voornemen voort uit sociaal wenselijk gedrag of ben je met name extern gemotiveerd. Dan wordt het tijd om eerlijker te worden, in de eerste plaats tegen jezelf.
Iedereen weet dat goede voornemens lastig zijn om daadwerkelijk uit te voeren. De theorie is altijd makkelijker dan de praktijk. Om voornemens niet te laten verzanden, is het handig iemand te hebben die je daarbij helpt. Bijvoorbeeld een vriend(in) of een collega. Vertel elkaar van een voornemen waar je maar niet aan toe lijkt te komen (bijvoorbeeld je studie afmaken of je foto's sorteren). Formuleer het zo dat het een duidelijk afgebakende taak is. Beter een klein concreet doel dan een onrealistische vage wens. Geef elkaar een maand de tijd en bespreek dan hoe het is gegaan. Grote kans dat het met zo’n stok-achter-de-deur eerder lukt!
