06 19 01 26 26

De ‘Interpolis glashelder tactiek’

Begin dit jaar heb ik mij aangemeld als STAP-opleider. De overheid is namelijk bezig om een subsidieregeling in te richten, het STAP-budget. Het doel is om vanuit dit budget subsidies te verstrekken aan particulieren die scholing volgen: die kunnen jaarlijks een aanvraag tot 1000,- indienen. Althans: zolang de voorraad strekt. De regeling vervangt de huidige fiscale regeling om studiekosten en andere opleidingsuitgaven van de inkomstenbelasting af te trekken. Officieel is het idee achter het STAP-budget om mensen op de arbeidsmarkt te stimuleren zich te ontwikkelen. Lager opgeleiden maken namelijk nauwelijks gebruik van de huidige regeling. Ik betwijfel of een subsidiepot gaat helpen, maar goed. DUO en het UWV moeten de regeling uitvoeren. Eén van hun doelen is een register met goedgekeurde opleiders optuigen. Zonder opleiders geen opleidingen waarvoor je subsidie kunt aanvragen niet waar? En daar kom ik in beeld, want mijn opleiding voor business organizers is erkend door de branchevereniging. De afgelopen maanden zette ik dus allerlei stappen / om aan de eisen / om in dat register terecht te komen / te voldoen. Ingewikkelde zin? Dat is niets vergeleken met de paperen tijger die ik zie ontstaan. Ik ontvang mailtjes met als onderwerp 'Belangrijk: informatie over het aansluiten [...]

De ‘Interpolis glashelder tactiek’2021-12-20T15:08:47+01:00

Onderbrekingen aanpakken

Momenteel loop ik stage op een verpleegafdeling. Mijn taak: interventies ontwikkelen om de werkdruk te verlichten. Maar kan dat eigenlijk wel als iedereen continu een beroep doet op je tijd? Hoeveel grip heb je dan en is timemanagement überhaupt haalbaar? Dat is de grote vraag. Dit is wat ik zie. De verpleegkundigen lopen rond, druk met eigen taken. Uit observaties blijkt dat ze daarbij telkens worden onderbroken voor mededelingen, vragen en verzoeken. Dat vergroot de kans op fouten, leidt tot multitasken en het gevoel altijd bereikbaar te moeten zijn, waardoor ze weer vaker aangeklampt kunnen worden. Als onderzoeker vraag ik me natuurlijk af of alle onderbrekingen even nuttig en noodzakelijk zijn. Vooral als het andere disciplines betreft die ook iets met de patiënt van doen hebben. Er is immers een prachtig informatiesysteem in gebruik? Maar de verpleegkundigen hebben het idee dat het niet anders kan. Ze hebben de meeste kennis van de patiënt, en vinden het ook fijn om collegiaal om benaderbaar te zijn. Ze willen trouwens zelf ook graag anderen onderbreken als het zo uitkomt. Want het onderbreken werkt naar twee kanten en het is dus allesbehalve gemakkelijk om deze patronen te doorbreken. Toch ben ik ervan overtuigd dat [...]

Onderbrekingen aanpakken2023-07-10T23:17:03+02:00

Plateaujaar

Wat een najaar. De afgelopen maanden kreeg ik veel nieuwe klanten. Mensen die op hun tenen liepen om met de nieuwe werkelijkheid om te gaan. Het vele thuiswerken. De hausse aan werk. De knagende angst voor besmetting en dood. En daar tussendoor alle 'gewone' gevallen van een beetje over eigen grenzen gegaan. 'Haal niet te veel aan,' zei ik tegen hen. 'Zet projecten in de koelkast, zeg ook een keer nee.' Vervolgens schetste ik het lichtende voorbeeld van Linda-redacteur Jildou van der Bijl die in 2017 een plateaujaar afkondigde. 'Wat nu nodig is is rust, samen leuke dingen doen en verbinding ervaren,' schreef ik in een verslag voor een klant. Dat gold zeker ook voor mezelf. Waar in het voorjaar corona nog een groot schrikbeeld was, werd het in de loop van het najaar meer en meer bijzaak. Er gebeurde privé gewoon te veel. Mijn relatie werd een vriendschap. Mijn moeder belandde op een PAAZ. En mijn jongste verliet school zonder startkwalificatie. Het maakt maar weer eens duidelijk dat organisatietalent geen magisch toverstafje is waarmee je alle narigheid onder controle krijgt. Hoe goed je ook kunt plannen en organiseren: sommige zaken liggen nu eenmaal niet in je cirkel van invloed. [...]

Plateaujaar2021-05-31T10:32:03+02:00

Hartstikke logisch

De afgelopen tijd ben ik afgevallen. Op zich is daar niets bijzonders aan en er volgt nu ook geen juichend verhaal over een geweldig dieet of fantastische afslankproduct. Toch leerde ik gedurende het proces een waardevolle les die op alle vormen van gedragsverandering van toepassing is. Mijn poging om gewicht te verliezen begon – hoe kan het ook anders – op 1 januari. Na twee maanden calorieën tellen was mijn motivatie een beetje zoek, en toen ik in het kader van mijn studie een implementatie-intentie (een SMART omschreven gedragsdoel) moest formuleren, blies ik mijn afvalpoging dan ook dankbaar nieuw leven in. Ha, een challenge, dat werkt altijd goed voor mij, dacht ik. In het licht van de opdracht onderzocht ik mijn voornemen volgens de logische niveaus van Bateson. Over mijn gedrag en vaardigheden zat ik niet in, maar mijn omgeving beoordeelde ik wel als een forse bottleneck. Zeker toen ik een paar dagen op wandelvakantie ging en niet zelf kon bepalen wat ik at. Mijn strenge wandelmaatje met dezelfde ambities hield me op het rechte pad door bij elke aangeboden lekkernij te verkondigen dat ‘wij gezond wilden eten’. Maar de 30+ kaas die ik onderweg op ons o-zo-gezonde roggebrood wilde [...]

Hartstikke logisch2022-03-22T11:09:27+01:00

Ben jij ook aan het compenseren?

Je doet het bijna onnadenkend. Zondagavond inloggen om alvast te zien wat er aan mail is binnengekomen. Op je vrije dag een paar uur aan een rapport werken, want dan word je ten minste niet gestoord. Flink mee discussiëren in de groepsapp van je afdeling, ook al is het buiten werktijd. Door de digitalisering en de smartphone is het o-zo gemakkelijk geworden om altijd, overal en nergens met je werk bezig te zijn. Een niet-zo-productieve dag op kantoor? We maken het 's avonds wel goed. Een extra drukke werkweek? Dan nog maar wat in het weekend werken. Een beetje afgeleid of moe geweest vandaag: dat mag niet en off-dagen moeten dus gecompenseerd worden, vinden we zelf. Opvallend is dat we niet meer in uren denken, maar in taken. Vroeger ging je naar huis als de klok vijf sloeg. Nu is je werkdag pas ten einde wanneer je werk 'af' is, gevoelsmatig dan, want hoe je een en ander regelt mag je goeddeels zelf weten. Om niet per ongeluk misbruik te maken van die regelruimte werken veel mensen veiligheidshalve meer dan in hun urencontract staat. Nog onbetaald ook. Natuurlijk zijn er mensen die de kantjes eraf lopen. Zij krijgen geen burn-outklachten [...]

Ben jij ook aan het compenseren?2018-11-19T13:12:02+01:00

Vragenuurtje

Mijn klant had een dagelijks vragenuurtje gecreëerd. Hij was immers de enige met die bewuste expertise. En, zei hij: 'Mijn medewerkers weten het vaak wel, maar ze zoeken toch bevestiging. Dan komen ze per definitie bij mij uit.' Omdat hij het druk had maar ze ook niet telkens het bos in wilde sturen, had hij daar dus dat vragenuurtje op gevonden; zo kon hij de verstoringen tot op zekere hoogte beperken. Want hij hield toch al veel ballen in de lucht en hij had 'wel wat stress', zei hij met gevoel voor understatement. Ilustratie gemaakt door Cornelie Gogelein Het leek een goed idee, vooral voor de medewerkers in kwestie. Zij konden al hun lastige beslissingen aan hun leidinggevende delegeren onder het mom van 'even sparren'. Het vragenuurtje werd dus druk bezocht. Zo kreeg hij steeds meer apen op zijn schouder. Want uit de overlegjes kwamen natuurlijk allerlei uitzoekklusjes, informatieverzoekjes en nieuwe probleempjes. Dapper begon mijn klant dan met nee zeggen, en de andere kant met vleien en druk uitoefenen. Heel vaak gaf hij dan toch maar toe. Kortom: mijn klant kreeg dus niet minder, maar veel meer werk. De drempel om hem te benaderen was veel te laag [...]

Vragenuurtje2021-04-08T14:46:43+02:00
Ga naar de bovenkant