06 19 01 26 26

Kijken, niet kopen

Wat een dappere mensen. Al een paar weken kijk ik gebiologeerd naar de afleveringen van 'Je huis op orde'. In dit opruimprogramma wordt de complete huisraad van een gezin uitgestald in een grote loods. Daar moeten ze afscheid nemen van de helft van hun spullen, terwijl hun huis een opknapbeurt krijgt. Een professional organizer stuurt het keuzeproces en reorganiseert kasten en lades. De kracht van het programma schuilt in de herkenbaarheid. Genadeloos worden spullen in categorieën gesorteerd en geteld. Rillend stel ik me voor dat het team bij mij thuis kasten komt opentrekken. Mijn foto- en studieboeken, potten en pannen, sokken en ondergoed: niets zou ontsnappen aan het alziende oog van de camera. De deelnemende gezinnen doen intussen dapper afstand van dingen. Dat is nodig, want door koop- en verzamelzucht voelt het huis niet als thuis meer. Psychological home (het gevoel van geborgenheid en ontspanning dat je huis kan bieden) is geschonden en de hoeveelheid spullen draagt daar ten dele aan bij. Na een intensieve week van zelfopgelegd minimaliseren keren de deelnemers terug in hun schoongemaakte en gereorganiseerde huis. Het is een plaatje en opgetogen trekken ze deuren, laden en kasten open. We zien veel 'clevere' opbergartikelen en ik vermoed [...]

Kijken, niet kopen2022-10-26T13:45:06+02:00

Opruimrem

Het is een goed getimed initiatief. Afgelopen zaterdag is de astronomische lente begonnen: het moment waarop nacht en dag precies even lang duren. En hoewel het ruim een halve eeuw geleden is dat we kolenstof uit kleden klopten, associëren we het lengen der dagen nog altijd collectief met de voorjaarsschoonmaak. Daarom heeft mijn beroepsvereniging deze week tot een Nationale Opruimweek uitgeroepen. Nu is opruimen bepaald niet hetzelfde als schoonmaken. Schoonmaken is weliswaar hard werken, maar verder een tamelijk meditatieve bezigheid voor wie zich er niet (meer) tegen verzet. Opruimen is fysiek niet zo moeilijk maar mentaal juist heel inspannend. Als je ten minste geen rücksichtsloze beslisser bent à la, ik noem maar iemand, Marie Kondo. Ik was dan ook geïntrigeerd door een artikel in Trouw van enkele weken geleden over 'De waarde van leegte'. Daarin legt geleerde Michel Dijkstra uit hoe de oosterse filosofie naar de verhouding tussen mensen en spullen kijkt. Vanuit een benijdenswaardige zenhouding. Wij organizers benaderen spullen en dus ook het opruimen daarvan meestal logisch-rationeel: 'Hoe lang heb  je het al? Wanneer heb je dit voor het laatste gebruikt? Waar moet het worden opgeborgen?' Het zenboeddhisme kijkt juist naar wat er niet is. Niet de spullen zijn [...]

Opruimrem2021-03-26T11:23:01+01:00

Cd van jou,cd van mij

Het was eindelijk zover. Nadat mijn vriend en ik vorig voorjaar hadden besloten onze relatie om te zetten in een vriendschap, was nu het moment aangebroken om ook onze inboedel te scheiden. Cd voor cd, boek voor boek en bord voor bord verdeelden we de spullen. De afgelopen jaren hadden we, in tegenstelling tot het advies dat ik vaak geef (iets erin is iets eruit), wel van alles bijgekocht maar niet bijster veel weggedaan. Dankzij mijn organisatietalent en het ruime huis waren overtollige zaken moeiteloos in hoeken en gaten verdwenen, zodat wij, al sorterend, met verbazing een bijna volledige tweede huisraad tevoorschijn toverden. Terwijl mijn ex dozen zijn nieuwe woning binnenschoof, werd de mijne leger en leger. Ik nam planken af, veegde lades schoon, organiseerde een en ander op mijn eigen hoogte en richtte af en toe de aandacht naar binnen, om te voelen hoe het met me ging. Even tussendoor moet ik iets bekennen. Ik vind opruimen bij mezelf niet leuk. Beslissen valt me zwaar en ik houd niet van verkwisting. Spullen gebruik ik op, en ik geef liever iets weg dan dat ik iets weggooi. Om die reden zorg ik aan de voorkant dat er niet veel binnenkomt. [...]

Cd van jou,cd van mij2022-06-20T14:33:54+02:00

Perfectie in je kruidenla

Misschien moet ik toch een ander beroep kiezen. Dit weekend keek ik een paar afleveringen van de nieuwe Netflixserie 'The Home Edit'. Twee Amerikaanse organizers toveren daarin kledingkasten, garages en keukens om tot Instagram-waardige ruimtes. Clea en Joanne zijn twee leuke, vrolijke meiden die hun marketing perfect voor elkaar hebben. Ze verkopen niet alleen een dienst, maar ook bijpassende producten en de belofte dat je van hun aanpak ontzettend gelukkig wordt. En dat is precies waar hun klanten naar op zoek zijn, getuige de gilletjes en kirretjes waarmee elke aflevering gepaard gaat. Ik zette mijn geluid zachter. In Amerika werken organizers zelfstandig, en niet samen met de klant zoals in Nederland. The Home Edit belooft dus elke aflevering twee metamorfoses, compleet met identieke kledinghangers, doorzichtige bakjes, tashouders, poefjes en andere stijlvolle accessoires. Want: het oog wil ook wat. Het was dan ook prachtig om naar te kijken, en even smachtte ik ook naar zo'n huis vol mandjes, houders, labels, kleuren en design. Maar die avond tijdens het koken kwam ik, kijkend in mijn kruidenla, met een dreun terug op aarde. Wat was ik tevreden met dit rommelige laatje met soms labelloze potjes in verschillende vormen en hoogtes. Mijn kruiden waren [...]

Perfectie in je kruidenla2021-11-22T14:40:01+01:00

Adempauze (coronaweek 1)

'Hoeveel pauzes heb jij vandaag genomen?' Verschillende deelnemers reageerden betrapt toen mindfulnesstrainer Chris Grijs deze vraag tijdens een lezing over aandachtsmanagement aan het publiek stelde. Veel verder dan heen- en weer lopen naar de AH waren sommigen niet gekomen, bekenden ze. Ook ikzelf kwam tot de conclusie dat het aantal bewuste pauzes die dag ontoereikend was geweest. Het was 5 maart 2020. Vandaag is het 16 maart 2020. Mijn agenda is leeg en ook mijn to-dolijst is met de helft gekrompen. De afgelopen dagen is alle waan uit de dag komende drie weken gesneden. De aanleiding is rot, maar dit moment om te herademen zou mijn drukke lezers wel eens ontzettend goed uit kunnen komen. Maar... zelf betrap ik me op de neiging mijn adem in te houden. Neurotisch volgde ik de afgelopen dagen de berichtgeving over corona. Waar gaat dit heen? Hoe loopt dit af? In zekere zin biedt het besluit van de regering rust. Indachtig het advies van Chris doe ik de oefening Staan voor het raam. Ik verwonder me over het prachtige weer, hoor de vogels, zie de jogger. Adem in. Adem uit. Goed, een onverwachte adempauze dus, voor de meesten van ons, al gaat het werk [...]

Adempauze (coronaweek 1)2020-08-09T12:11:40+02:00

Week van de Werkstress niet zinvol

'Waar werk weer werkbaar wordt'. Deze vreselijke alliteratie had ik in de beginjaren van mijn bedrijf als pay-off onder mijn bedrijfsnaam staan. Volgens een marketingcursus die ik had gevolgd, moest het zinnetje de essentie weergeven van wat ik te bieden had. Nou, dat was dan bij benadering wel gelukt, maar het klonk voor geen meter. Nu, een paar dagen na de Week van de werkstress, moet ik terugdenken aan die pay-off. Al sinds het begin volg ik de jaarlijkse  campagne die het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid in 2014 lanceerde om het taboe op werkstress te doorbreken en met oplossingen te komen. Inmiddels zijn er honderden organisaties uit het bedrijfsleven betrokken en zag ik de afgelopen week op social media talloze oproepen voorbij komen om mee te doen met Masterplan maandag, Deadline dinsdag, Workout woensdag, Digital detox donderdag en Vrolijke vrijdag. De Week van de Werkstress was namelijk omgedoopt tot de Week van het Werkplezier. Goed, ik ben duidelijk niet de enige die van allitereren houdt. Maar het punt is: helpt deze campagne? Neemt werkstress af, wordt werk weer werkbaar? Nee, realiseerde ik me tot mijn schrik, toen ik de cijfers van 2014 en nu naast elkaar legde. Toen [...]

Week van de Werkstress niet zinvol2020-05-03T23:31:08+02:00

De oorzaak van uitstelgedrag? Angst!

Eén van de akeligste taken in het huishouden vind ik het schoonmaken van het afvoerputje van de douche. Het klusje rouleert al, maar we wachten er allemaal te lang mee, waardoor het steevast een veel viezere job wordt dan nodig is. Iets soortgelijks overkomt mensen tijdens het plannen van hun werkzaamheden. Je doet natuurlijk veel liever dingen die je leuk vindt, dan dingen die je vervelend vindt. Die onaangename taken stel je zo lang mogelijk uit. Psychologen noemen dit een approach-avoidance conflict: je weet of vindt dat je iets moet doen, maar het liefst zou je de boel vermijden. Ernstige uitstellers krijgen er een probleem bij: ze beginnen zichzelf verwijten te maken. Hun zelfwaardering daalt en zo ontstaat er een dubbele negatieve associatie en vermoedelijk nog meer uitstelgedrag. Het uitstellen fungeert dan als tijdelijke beloning, wat het gedrag bekrachtigt. Uitstellers hebben dus eerder een probleem met hun emoties dan met hun planning. Want hoe erg is het nou om iets te doen wat minder leuk is? Dat is toch hartstikke irrationeel? Tijdens een lezing afgelopen week reikte evolutionair neuropsycholoog Max Wildschut hiervoor een oplossing aan. Vaak, zei hij, zijn we geneigd om ons gedrag diepgaand te onderzoeken. Je gaat na [...]

De oorzaak van uitstelgedrag? Angst!2020-03-29T12:17:05+02:00

Snappen of schrappen

Midden in de zomer ging ik naar de sauna. De combinatie van opgietingen, koudebaden en zonnen was weldadig. Maar op het toilet viel mijn oog op de schoonmaaklijst, en ik dacht meteen: 'organizing'. Op zich ben ik een fan van checklists, maar deze schema's blijven me verbazen. Er staat op wanneer het sanitair gereinigd dient te worden,maar de beurten worden vaak niet afgetekend. Of iemand heeft voor een aantal keer tegelijk zijn krabbel gezet, zo doet de regelmaat van het schrift en de penkleur vermoeden. Het lijkt me ook zo onpraktisch voor de poetsdames – en heren. Telkens die natte handschoenen uit, pennetje zoeken, papier vanachter het plastic schuiven… Bovendien is die paraaf geen echt bewijs van hygiëne: daarvoor kun je er te gemakkelijk mee knoeien. De schoonmaaklijst schiet zijn doel voorbij, vind ik. Hoe ontstaat zoiets? Het intrigeerde me en ik zocht naar instructies in de hygiënerichtlijn voor sauna's en badinrichtingen. Geen spoor van formulieren, en de hele code bleek wettelijk trouwens niet eens verplicht. Toch ben ik het schema al op heel veel plekken tegengekomen. Van mij mag dit geturf meteen geschrapt worden. En ik beveel van harte aan dat iedereen eens kritisch kijkt naar overbodige administratie. Zo [...]

Snappen of schrappen2020-02-16T20:50:40+01:00

Ben jij wel imperfect genoeg?

Af en toe schaam ik me te pletter. Vrijwel wekelijks sluipen er foutjes in de Tip van de week. Ik schreef dumbphone in één nieuwsbrief op drie verschillende manieren. Ik haalde kwalitatief en kwantitatief door elkaar. Ik had het over koolmijn in plaats van kolenmijn. Er stonden verkeerde links in mijn nieuwsbrief, letters te veel en woordjes te weinig. Om eerlijk te zijn, denk ik dat er in 80% van mijn nieuwsbrieven wel een fout stond. En dan heb ik het niet eens over een redenering die niet helemaal klopte, een tip die niet op de inhoud sloeg en onduidelijke verbanden in de tekst. Soms durf ik amper op 'Send' te klikken, uit angst voor het moment van aankomst in mijn inbox minuten later. Wanneer de fouten waarvoor ik uren blind was, me ineens wél opvallen. Gelukkig zijn mijn lezers minder kritisch. Een heel enkele keer attendeert iemand mij op een foutje, altijd op begripvolle toon. Soms ontdek ik ze later, wanneer ik de tips herlees voor ik ze op de website zet. Op zo'n moment breekt het koude zweet me uit. Een fout is een mokerslag voor mijn identiteit van auteur, voormalig communicatietrainer en bewonderd collega. Bijna iedereen herkent [...]

Ben jij wel imperfect genoeg?2019-04-28T18:33:04+02:00

Engelen in vermomming

Het was een goede maand voor mijn beroepsgroep. Het beroep van organizer bestaat al dik twintig jaar, maar het heeft lang geduurd voor het serieus werd genomen. Veredelde schoonmakers vonden de media ons, collega's werden met een bezem in de hand in de Linda geportretteerd. 'De opruimers hebben zelfs een beroepsvereniging,' smaalde het AD nog maar drie jaar geleden. Au. Hoe anders is het tegenwoordig! 'Opruimen is een religie geworden, compleet met goeroes en stromingen,' meldde de Correspondent aan het begin van oktober. In een artikel over het verzet tegen consumptiedrift werden organizers beschreven als 'engelen in vermomming, die simpele vragen stellen.' De Volkskrant besteedde zelfs een hele maand aan het onderwerp met de Oktober Opruim Challenge. Achtereenvolgens werden spullen, het huishouden, geld en digitaal 'bezit' zoals foto's en apps georganiseerd. Ook hier werden 'echte organizers' (!) aangezocht voor advies. Het zegt veel over de tijdgeest, die aandacht voor ordenen en organiseren. Niet dat opruimstress niet van alle tijden is, maar het was vroeger natuurlijk wel gemakkelijker. We hadden minder te besteden, kochten dus minder spullen en deden er ook langer mee: daar was bezit op gemaakt. Tegenwoordig vervullen spullen een andere rol in ons leven. Ze zijn niet alleen [...]

Engelen in vermomming2022-07-04T13:44:55+02:00
Ga naar de bovenkant