Dwalen (coronaweek 9)
Dat was lang geleden. Ik was op de fiets gestapt om een paar kleine boodschappen te doen. Terwijl ik zonder veel gedachten van A naar B naar C trapte, merkte ik ineens dat mijn brein aan het dwalen was langs de aandachtsgebieden van die dag. Een heldere ingeving lag aan het randje van mijn bewustzijn zonder dat ik er ook maar iets voor hoefde te doen. Ach ja, dat had ik vroeger vaak, dat vrije, moeiteloze associëren. Maar de laatste tijd niet meer. Het leek eeuwen geleden dat mijn default mode network - zoals neuropsychologen het brein in rusttoestand ook wel noemen - het stuur even van me over had kunnen nemen. Wat had ik mijn brein de laatste tijd eigenlijk weinig zijn (of haar gang) laten gaan! Niet omdat ik het drukker had dan anders. Nee, ik had het anders druk. De coronacrisis was daar debet aan. Door het ontbreken van functionele verplaatsingen (de talrijke auto-trein-fietstochtjes van huis naar klant en klant naar huis) ontbrak ook de ruimte voor dagdromerij en de talrijke creatieve invallen die daarmee doorgaans gepaard gingen. En hoewel ik na de lockdown braaf was blijven hardlopen, kwam er van andere vormen van beweging minder terecht. Daardoor [...]