Wanneer ik mijn jeugdvriendin Laura weer eens ontmoet, zegt ze lachend: ‘Jouw beroep past zo goed bij jou! Ik weet nog dat je, als je bij mij kwam logeren, altijd mijn kamer wilde opruimen.’ 

andere loopbaan

Blijkbaar zat het ordenen en opruimen me in het bloed, of liever: in de genen. Mijn moeder was een organizer avant la lettre. Maar verder deed ik er niets mee. Integendeel, ik ging naar de PABO. Ook onderwijzen was immers een familieberoep.

Na een korte loopbaan als juf en een aantal omzwervingen in het buitenland werd ik docent NT2 en taalcoördinator. Begin 2002 zat ik, barstend van ambitie in het kantoor van mijn manager voor een gesprek over groeikansen in het bedrijf.

Daar was echter geen sprake van. ‘De speeltuin is te klein geworden,’ vond ze, en ze gaf me de gegevens van een loopbaancoach. Even later stond ik met de schrik in de benen weer buiten. Van baan veranderen? Maar dat wilde ik helemaal niet!

Ik was gewend aan de comfortabele positie van een werknemer met vaste arbeidsvoorwaarden. Daarom piekerde ik er niet over om het bedrijf te verlaten. Maar het zaadje was gezaaid en ik ging toch om me heen te kijken. Een kleine advertentie in de krant attendeerde me op een nieuw beroep: professional organizer. Het klonk als iets wat bij me paste en ik schreef me in voor een korte cursus.

Martine VechtDat was het begin. Ik zag het helemaal voor me en werd ondernemer.

Op 1 oktober 2004 schreef ik me als Bien-être (de naam verwees naar een kortstondige loopbaan als vertaler Frans) in bij de Kamer van Koophandel en niet veel later zei ik ook daadwerkelijk mijn baan op. Ik had mijn eerste klanten, werd actief in de beroepsvereniging en begon, samen met een collega, met het maken van een scheurkalender over timemanagement.

Organizing leek ondertussen eenvoudig. Wat vragen stellen, tips geven, sturen op beslissingen en lekker mee aanpakken natuurlijk. In mijn eerste referentie stond: ‘Als jij even de kamer uit was, stagneerde het opruimproces direct.’

Alleen al door mijn aanwezigheid voorzag ik in een behoefte.

Maar sommige van mijn klanten waren helemaal vastgelopen. Ik stuitte op conflicten, ziekte, relatieproblemen en verdriet. Organiseren hielp, maar ik deed het op de tast en vertrouwde puur op mijn intuïtie. Goede intenties en praktisch inzicht te over, maar professioneel? Nee.

Ook collega’s waren bezig het wiel uit te vinden. Dat moest anders kunnen. Zeven jaar na mijn bezoek aan de Kamer van Koophandel kwam er een tweede bedrijf bij: de School voor Organizing. Hier wilde ik de kennis over het vakgebied bundelen en de vaardigheden trainen die wij organizers nodig hadden.

geslaagden 2014-2015En met succes. Op mijn initiatief kwam er een leergang die enkele jaren later werd geaccrediteerd als registeropleiding door de Stichting Post-HBO Nederland. Nadien volgen er nog veel meer activiteiten voor de beroepsgroep.

Van pionier tot professional.

Inmiddels heb ik alleen en met anderen 13 boeken geschreven, tientallen trainingen ontwikkeld, duizenden mensen ge-organizet en honderden collega’s getraind. Van pionier ben ik een professional geworden. Nog elke dag ben ik blij dat ik die speeltuin heb verlaten en mijn talenten en ambities elders heb beproefd. Mijn manager had gelijk.