Het begon als een voorzichtig experiment met social media. Ik was net 40 geworden en zat lekker in mijn vel. Twitter was nieuw, spannend en populair, dus creëerde ik mijn eigen ‘ava’ en begon mee te kwetteren.
En wat was het leuk! Mijn aanvankelijke flirt sloeg om in een heuse kalverliefde, compleet met kriebels in mijn buik en steelse blikken op mijn mentions. Bijna nam Twitter mijn leven over, maar gaandeweg leerde ik het in te lijven in mijn dagprogramma, net als andere social media.
Ik maakte twittervrienden, had online geweldig leuke gesprekjes, vond werk, vroeg om advies via #durftevragen, deelde mijn eigen kennis, trachtte traffic naar mijn website te genereren en toetste tips die ik aan het schrijven was voor de Timemanagementkalender. Ik volgde 1600+ mensen en bijna 2000 tweeps volgden mij. Het kon niet op, leek het wel.
Maar het kon wel op. Gaandeweg werd Twitter anoniemer, en minder gezellig. Misschien was ik er ook zelf debet aan. Ik keek, deelde en vroeg minder. Mijn timeline stond vol reclame en meninkjes: wat schoot ik daarmee op? Twitter leek steeds meer op een online borreltafel waar de nuance ver te zoeken was.
Vorig jaar ging Bien-être op in de School voor Organizing, en zo rijpte het besluit om ook te stoppen met het bijbehorende account, @lekkerinjevel. Het kostte me maanden om de navelstreng door te knippen. Tegen wil en dank bleef ik toch nog ‘dingetjes’ posten zonder daar reactie op te krijgen. De liefde werd niet meer beantwoord, maar ik bleef mijn ‘foute vriend’ trouw.
Het was over tussen ons, besloot ik eind vorig jaar! Ik maakte er, ietwat sentimenteel, een echte rite de passage van. Kondigde ruim op tijd aan dat ik ermee ging stoppen, nam afscheid van de trouwste tweeps en vinkte handmatig 1600+ ‘gevolgden’ uit.
Dat was tijdrovend en zinnig tegelijk. Ik ontdekte:
- dat ik de mensen die ik kende toch al volgde via LinkedIn
- dat ik van de rest geen flauw benul had wie het waren
- dat 2/3 van alle accounts een lege huls was. Twitter was echt passé
En nu? Het was lekker om de stekker eruit te trekken en een lange neus te maken tegen een van de social media, die ons steeds meer in haar macht krijgt. Het scheelt me tijd en het scheelt me schuldgevoelens.
Dus heb jij ook een tijdrovende relatie die je weinig meer oplevert?
Trek er de stekker uit
Ik geef toe dat de affaire met Twitter niet helemaal voorbij is. Ik heb nog een account, @SvoorOrganizing, dat ik voorlopig aanhoud. Twitter als vage kennis: daar kan ik wel mee leven.
Vaker tips ontvangen? Abonneer je op de Timemanagementtip van de week.