Door lang stil te staan bij wat niet lekker ging (een presentatie waarin het een en ander mis liep, een programmeerfout die aan het licht is gekomen, een ongelukkige opmerking tijdens een gesprek), roep je vrijwillig een stressreactie op die totaal niet in verhouding staat tot de ernst van de situatie.
Blijkbaar hebben we zo’n moeite met het feit dat we soms fouten maken, dat we de bewuste situatie (tegen wil en dank) blijven herkauwen tot er zich een nieuwe ‘blunder’ aandient. Deze nadruk op ‘wat fout ging’, wordt er al van jongs af aan ingegoten. Want niet alleen wijzelf, onze managers, ploegbazen, politici en voetbaltrainers focussen op zwaktes, ook ouders en leraren doen dat. Zo leggen we de kiem voor faalangst.
Jammer. Want je komt niet tot grootse dingen als je geen fouten durft te maken!